Σήμερα το πρωί ήμουν καλεσμένη στην εκπομπή «Mega Σαββατοκύριακο» του Ντίνου Σιωμόπουλου και της Στέλλας Γκαντώνα, στο Mega.
Την συζήτηση μας μονοπώλησε η ανείπωτη τραγωδία στα ανοικτά της Πύλου και στην προεκλογική αντιπαράθεση που έχει ξεκινήσει για ένα πολύ σοβαρό ζήτημα όπως το μεταναστευτικό. Στην τοποθέτηση μου, ανέφερα: «Αρχικά πρέπει να παραδεχθούμε όλοι ότι το μεταναστευτικό είναι ένα πολυσύνθετο πρόβλημα που σίγουρα δεν ενδείκνυται για μικροπολιτική εκμετάλλευση. Θα πρέπει να σκεφτούμε τα χιλιάδες θύματα που έχασαν την ζωή τους με τραγικό τρόπο στα νερά της Μεσογείου, όπως και τα χιλιάδες άλλα από την Νιγηρία και άλλες χώρες της Αφρικής που πέθαναν προσπαθώντας να διασχίσουν την έρημο ώστε να βρεθούν στα παράλια της Μεσογείου και να μπουν σε ένα από αυτά τα σαπιοκάραβα για να έρθουν στην Ευρώπη. Δεν μπορούμε λοιπόν να στήνουμε λαϊκά δικαστήρια και χωρίς στοιχεία να βγάζουμε συμπεράσματα για την πρόσφατη τραγωδία, δεν είμαστε εμείς αρμόδιοι γι’ αυτό.
Όλοι ακούμε και διαβάζουμε στα εγχώρια και στα διεθνή μέσα ενημέρωσης για την υπόθεση, τίθενται σοβαρά ερωτήματα, όμως αυτό που προέχει είναι να ολοκληρωθεί η έρευνα από τις αρμόδιες αρχές και να υπάρξουν στέρεες απαντήσεις για το πολύνεκρο ναυάγιο. Από εκεί και πέρα, κατά την γνώμη μου είναι λάθος να βγαίνουν πολιτικά στελέχη και να συκοφαντούν και να υβρίζουν τη χώρα μας. Όπως είναι λάθος και η επικριτική στάση στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας, όταν εκείνη μετέβη άμεσα στην Πύλο ώστε να ενημερωθεί για την τραγωδία. Ο φράχτης στον Έβρο, για τον οποίο ασκήθηκε έντονη κριτική στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας, είναι ένα έργο που ξεκίνησε επί Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και αποτελεί ένα απαραίτητο μέσο για την προστασία της χώρας απέναντι στον υβριδικό πόλεμο που διεξάγει η γειτονική χώρα με την εργαλειοποίηση των μεταναστευτικών ροών.
Σε κάθε περίπτωση το μεταναστευτικό πρόβλημα προβλέπεται να ενταθεί λόγω των εμφυλίων συρράξεων, της κλιματικής κρίσης και πολλών άλλων κοινωνικοκοπολιτικοοικονομικών αιτίων, γι’ αυτό εμείς λέμε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θα πρέπει να ενσκήψει στο ζήτημα και να δώσει βαρύτητα σε τρία πράγματα. Πρώτον, την δημιουργία νησίδων ασφάλειας σε χώρες της Αφρικής και της Ασίας, προκειμένου να μπορούν να δέχονται τις μετεγκαταστάσεις των προσφύγων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Ρουάντα, η οποία ήταν μια ασταθής χώρα, στηρίχθηκε και έχει δεχθεί περίπου 2,5 εκατομμύρια πρόσφυγες. Δεύτερον, το σχέδιο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για 30.000 μετεγκαταστάσεις, μπορεί να είναι ένα πρώτο βήμα, όμως είναι σταγόνα στον ωκεανό, όταν μόνο το 2022 είχαμε πάνω από 960 χιλιάδες αιτήσεις ασύλου στην Ε.Ε. Ενώ όλοι θυμόμαστε ποια ήταν η στάση της Ε.Ε. για την μετεγκατάσταση των ανήλικων προσφύγων κατά τα γεγονότα του Έβρου. Τρίτον, θα πρέπει να υπάρξει μια πολύ σκληρή ευρωπαϊκή νομοθεσία απέναντι τους διακινητές, οι οποίοι εκμεταλλεύονται την ανάγκη και τον πόνο αυτών των προσφύγων και εκθέτουν την ζωή τους σε κίνδυνο.»
