Του Κρικόρ Τσακιτζιάν :

Με τον ερχομό του νέου έτους αρχίζει το έθιμο της κοπής της βασιλόπιτας από δήμους, παρατάξεις, συλλόγους και διάφορους φορείς.

Οι εκδηλώσεις αυτού του τύπου, διαρκούν ολόκληρο τον Ιανουάριο και το Φεβρουάριο και για ορισμένες περιπτώσεις, ακόμη και μέχρι τις αρχές Μαρτίου. Ο λόγος αυτής της καθυστέρησης είναι ότι οι αίθουσες οι οποίες διατίθενται γι’ αυτές τις εκδηλώσεις είναι περιορισμένες και οι ημερομηνίες δεν επαρκούν για να καλύψουν όλες τις ανάγκες. Πολλοί σύλλογοι αναγκάζονται να κλείσουν κάποια φιλικά μαγαζιά εστίασης και να κάνουν εκεί τις εκδηλώσεις τους.

Φυσικά αφού εκεί θα συγκεντρωθεί πλήθος κόσμου για την κοπή της βασιλόπιτας, αντιλαμβάνεστε ότι γίνεται πόλος έλξης για τους αιρετούς κάθε βαθμίδας. Από πολιτευτές, δημάρχους, αντιδημάρχους, δημοτικούς συμβούλους, προέδρους οργανισμών κλπ. Δώσε κι εμένα μπάρμπα!

Ένας κακός χαμός, με τους εκλεγμένους και μη. Δεν προλαβαίνουν να πάρουν ανάσα. Έχουν μάθει απ’ έξω όλο το πρωτόκολλο της κοπής. Μάλιστα υποδεικνύουν σε όσους δεν γνωρίζουν τη διαδικασία, ποιο κομμάτι κόβουν πρώτα και πιο ύστερα. Πότε εκφωνούν χαιρετισμούς και πότε γίνεται η προσφώνηση και παρουσίαση των παρευρισκόμενων «επισήμων».

Όμως το μεγάλο πανηγύρι γίνεται με τους αιρετούς στους δήμους, σε κάθε κλιμάκιο. Ο Δήμαρχος πρώτος και καλύτερος, πηγαίνει ακόμη και στην κοπή της πίτας για τους εφαπλοματοποιούς, όπως λέει και η περίφημη ταινία στον «ψευτοθόδωρο» με τον Ντίνο Ηλιόπουλο στο ρόλο του ψεύτη και τον Παντελή Ζερβό στο ρόλο του πολιτικού. Εκείνος όμως δεν έχει τόσο άγχος, γιατί η αναφορά στο πρόσωπό του είναι δεδομένη ως πρώτου άρχοντα της πόλης.

Λίγο αγχωμένοι είναι οι αντιδήμαρχοι, μήπως τους αγνοήσουν οι φωτογράφοι και εστιάσουν μόνο στο δήμαρχο. Όχι τίποτα άλλο, αλλά να μη πάει χαμένη η πόζα και ο χρόνος που ξόδεψαν για να παραστούν σε μια εκδήλωση που δεν τους ενδιαφέρει καθόλου, αλλά το κάνουν μόνο και μόνο για να ικανοποιήσουν τους πελάτες ψηφοφόρους και να τους υπενθυμίσουν πως ο εκλεκτός τους, ήταν εκεί στις ευχάριστες στιγμές. Τώρα αν θα είναι εκεί και στις δύσκολες στιγμές, αυτό είναι ένα άλλο ζήτημα, που θα αποδειχθεί στην πράξη.

Το πρόβλημα με τους αντιδημάρχους εμφανίζεται όταν υπάρξει συνωστισμός ομόσταυλων, ομόβαθμων. Ποιος θα πλασαριστεί δίπλα στο δήμαρχο για το «πουλάκι». Εκεί αρχίζει το σπρώξιμο και μάλιστα με άκομψο τρόπο. Νομίζεις πως παίζουν σε ομάδα ράγκμπι κι αρχίζουν να αλληλοσυγκρούονται για να πιάσουν τη ρομβοειδή μπάλα, μόλις ακουστεί η φωνή του φωτογράφου να λέει, «για μαζευτείτε παρακαλώ για μια αναμνηστική φωτογραφία». Οι αναμνήσεις από αυτή την υπερπροσπάθεια, δύσκολα σβήνονται από τη μνήμη. Πολλές φορές μένουν ανεξίτηλα γραμμένες σε αυτή και το φυλάνε σ’ αυτόν που τόλμησε να πάρει καλύτερη θέση και στην επόμενη πίττα, τρώει το «ξύλο της αρκούδας» για να συνετιστεί και να μην ξαναφερθεί απρεπώς σε συναδέλφους του. Όλοι για τον ίδιο σκοπό είναι εκεί. Για να φανούν.

Αφήστε το πανηγύρι που γίνεται με τους παρακάτω. Για τους δημοτικούς συμβούλους λέω. Βλέπετε είναι και πολλοί πανάθεμά τους. Δεκάδες σε κάθε δήμο, που να τους κάνεις ζάφτι. Κι αυτοί, για να τους δουν οι ψηφοφόροι, μια κοπή βασιλόπιτας περιμένουν κι έναν επιτάφιο λίγο αργότερα. Θα μου πείτε πως μεσολαβούν οι αποκριές και το καρναβάλι. Καλά, εκεί άντε να αναγνωρίσεις ποιος είναι ποιος. Ανάμεσα σε αυθεντικούς «μασκαράδες» και στους άλλους που ντύνονται για τις ανάγκες της ημέρας και γίνονται όλοι ένα κουβάρι, χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα. Εκεί λοιπόν δεν μπορείς να βγάλεις άκρη.

Γι’ αυτό σας λέω, οι ταλαίπωροι μια κοπή βασιλόπιτας περιμένουν για να κάνουν κι αυτοί το κομμάτι τους. Κι εκεί αρχίζει το σπρωξίδι. Ούτε με τους διωγμούς της Σμύρνης στην προκυμαία, δεν έπεφτε τέτοιο σπρωξίδι, όπως αυτό που πέφτει την ώρα της φωτογραφίας κατά την κοπή της βασιλόπιτας στους δήμους.

Μόνο στα χέρια που δεν πιάνονται οι εκλεκτοί των πολιτών, για μια πόζα. Οι περισσότεροι θα έχετε παρατηρήσει ότι, δήμαρχοι, αντιδήμαρχοι, δημοτικοί σύμβουλοι, φτάνουν λαχανιασμένοι. Τρέχουν από πίτα σε πίτα για να προλάβουν. Μόλις βγει το «πουλάκι» μη τον είδατε τον Παναγή και βουρ για την επόμενη πίτα να τους δουν κι εκεί.

Πρέπει να τους βγάλουν οδοιπορικά για τα χιλιόμετρα που διανύουν κάθε Ιανουάριο και Φεβρουάριο για το κυνήγι της βασιλόπιτας.

Θα πρότεινα να θεσπίσουν και βραβεία βασιλόπιτας, όχι για το ποιος έκανε την καλύτερη, αλλά για το ποιος ή ποια βρέθηκε στην κοπή των περισσοτέρων, γεγονός που θα αποδεικνύεται από τις φωτογραφικές πόζες στις οποίες θα εμφανίζεται. Να μου το θυμηθείτε πως θα ξεπεράσουν κάποιοι ακόμη και το θρυλικό Μητσάρα, που έχωνε το κεφάλι του σε κάθε φωτογράφιση που έκανε κάποιο δημόσιο πρόσωπο.

Άντε και του χρόνου.