Άλλη μια τοξική «βόμβα» αποδείχτηκε η αποθήκη των ανακυκλώσιμων υλικών στη Μεταμόρφωση Αττικής,

η οποία λειτουργούσε στο κτίριο του πρώην εργοστασίου λευκών ειδών «Λεβεντάκη» και που τυλίχτηκε στις φλόγες τον 15Αύγουστο.
 
«Έπνιξε» κυριολεκτικά περιοχές της βόρειας και της ανατολικής Αττικής με έναν τοξικό καπνό, με άγνωστες συνέπειες για την υγεία των κατοίκων.

Μια αποθήκη ανακυκλώσιμων υλικών άγνωστη στο ευρύ κοινό, παρόλο που ήταν πάνω στην εθνική οδό, οι τεράστιες ταμπέλες στην πρόσοψη του κτιρίου λειτουργούσαν παραπλανητικά και σε παρέπεμπαν σε άλλη ανύπαρκτη δραστηριότητα του συγκεκριμένου χώρου.

Ουσιαστικά έχουμε να κάνουμε, με ένα «κρυφό» Κέντρο Διαλογής Ανακυκλώσιμων Υλικών (ΚΔΑΥ) με κύριο αντικείμενο την συλλογή - αποθήκευση ανακυκλώσιμου πλαστικού υλικού και όχι με ένα εργοστάσιο πλαστικών, όπως περιέργως αποκαλείτε από επίσημους φορείς. Άλλο είναι αποθήκη ανακυκλώσιμων υλικών και άλλο εργοστάσιο πλαστικών. Είναι δυο διαφορετικές έννοιες και νομίζουμε πως το καταλαβαίνουν όλοι. Τώρα ποια σκοπιμότητα εξυπηρετεί, να αποκαλείται από  επίσημους φορείς «εργοστάσιο πλαστικών», αυτό το αφήνουμε στην κρίση και στη φαντασία του αναγνώστη.

Γεγονός είναι ότι και αυτή η πυρκαγιά, αποτελεί μέρος από ένα ντόμινο φωτιάς σε χώρους διαχείρισης αποβλήτων που έχει ξεκινήσει εδώ και αρκετό καιρό ανά την Ελλάδα.

Το παράδοξο σε όλη αυτή την ιστορία με τις πυρκαγιές (χωρίς καμία διάθεση συνωμοσιολογίας και κινδυνολογίας) στα διάφορα εργοστάσια ανακύκλωσης, έχει παρατηρηθεί, ότι όλα παίρνουν φωτιά Σαββατοκύριακα, αργίες, βράδυ, με υγρασία (βλέπε ΚΔΑΥ Μπολάτι Κορινθίας) και γενικά σε ώρες και ημέρες που δεν λειτουργούν, ενώ συμπτωματικά η φωτιά ξεκινάει πάντα από τον χώρο που είναι αποθηκευμένο το πλαστικό ανακυκλώσιμο υλικό. Όσο για τα μέτρα πυρασφάλειας, πλην ορισμένων περιπτώσεων είναι από ανεπαρκή έως ανύπαρκτα, κάτι που έχουμε επισημάνει και γράψει σε προηγούμενα ρεπορτάζ.

Σύμφωνα με πληροφορίες, η συγκεκριμένη εταιρεία ασχολούνταν με τα ανακυκλώσιμα πλαστικά απόβλητα με ένα μεγάλο μέρος να επεξεργάζεται εκεί, με σκοπό την μεταπώληση του. Οι προμηθευτές διάφοροι «επώνυμοι», αλλά και ανώνυμοι Ρομά και αλλοδαποί οι οποίοι πήγαιναν το ανακυκλώσιμο υλικό που είχαν συλλέξει, αφού πρώτα είχαν λεηλατήσει τους μπλε κάδους.

Η εταιρεία είχε αδειοδοτηθεί από το υπουργείο Ανάπτυξης το 2015 και μπορούσε να αποθηκεύει εκτός από ανακυκλώσιμα στερεά απόβλητα και απόβλητα ηλεκτρικού εξοπλισμού τα οποία σύμφωνα με ειδικούς είναι ιδιαίτερα τοξικά, οπότε, προφανώς δεν κάηκαν μόνο πλαστικά αλλά και άλλα υλικά και ίσως γι αυτό ήταν τόσο έντονη η μαυρίλα που αναδυόταν στον Αττικό ουρανό. Ακόμα και το εργοστάσιο του Λαζόπουλου που καιγόταν επί μήνες στον Ασπρόπυργο, τέτοιο έντονο μαύρο καπνό δεν έβγαζε.

Το θέμα είναι ότι και σ αυτή την αποθήκη είχαν συσσωρευτεί εκατοντάδες τόνοι ανακυκλώσιμου πλαστικού σε δέματα πιθανών και με άλλα άγνωστα ίσως επικίνδυνα ανακυκλώσιμα υλικά και αφού κάηκαν, απελευθέρωσαν τοξικό νέφος στην ατμόσφαιρα που έπνιξε την «μισή» Αττική και το ευτύχημα είναι ότι ήταν 15Αύγουστος που έλειπαν οι περισσότεροι κάτοικοι των γύρω περιοχών και δεν εισέπνευσαν τον τοξικό αέρα.

Η ουσία είναι, ότι από την στιγμή που η Κίνα έπαψε να αγοράζει ανακυκλώσιμα υλικά, το πρόβλημα έχει γιγαντωθεί και έχουν συσσωρευτεί σε παρόμοιους αποθηκευτικούς χώρους, χιλιάδες τόνοι αδιάθετου πλαστικού. Πλαστικά κακής ποιότητας που το μεγαλύτερος μέρος προέρχεται από διαλογή σύμμεικτων απορριμμάτων, περιβαλλοντικές τοξικές βόμβες διάσπαρτες στην Αττική που ανά πάσα ώρα και στιγμή μπορεί να «εκραγούν».

Τελικά, μια από τις τοξικές βόμβες, ήταν και η αποθήκη που κάηκε στη Μεταμόρφωση με άγνωστες συνέπειες για την υγεία των κατοίκων.

Πάντως, όσο υπάρχει ανορθολογική διαχείριση των αποβλήτων, τέτοιου είδους φαινόμενα θα συνεχίσουν να μας απασχολούν. Όσο για το τέλος ταφής που θα πληρώνουν οι Δήμοι από το 2021, χωρίς να έχουν προηγηθεί υποδομές, με χωριστά ρεύματα ανακύκλωσης και αξιοποίηση των ανακυκλώσιμων υλικών, θα είναι απλά ένα «χαράτσι» χωρίς αντίκρισμα που θα μετακυλιστεί στους πολίτες.