Η κυβέρνηση πορεύεται με άλλοθι την πανδημία, άφησε τη χώρα αθωράκιστη, λόγω των νεοφιλελεύθερων εμμονών της για τη μείωση των

υγειονομικών δαπανών (λιγότεροι γιατροί, λιγότερα τεστ, λιγότερες ΜΕΘ) και του τραγέλαφου του εμβολιαστικού σχεδιασμού. Παράλληλα, με τραγικές παραλείψεις, υποχρηματοδότηση και αντιφατικές παρεμβάσεις διαλύει τη μικρομεσαία επιχειρηματικότητα και οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια εκατοντάδες χιλιάδες επιχειρήσεις στον αφανισμό, εκτινάσσοντας σε δυσθεώρητα ύψη την πραγματική ανεργία. Με τον νέο πτωχευτικό νόμο οδηγεί στην κατάσχεση της πρώτης κατοικίας και κατά συνέπεια στην περαιτέρω φτωχοποίηση της ελληνικής κοινωνίας. Η σκληρή νεοφιλελεύθερη πολιτική που επιμένει να ακολουθεί επιτίθεται στον δημόσιο χώρο, προχωρά σε περιορισμό των παρεχόμενων δημόσιων υπηρεσιών και αναπόφευκτα ανοίγει τον δρόμο σε ανεξέλεγκτες ιδιωτικοποιήσεις και νέα μνημόνια. Με εξαιρετική επικοινωνιακή διαχείριση του φόβου, θεσμοθετεί αυστηρά περιοριστικά μέτρα και δημιουργεί κατασταλτικούς μηχανισμούς για την επιτήρηση εφαρμογής τους, εξαπολύοντας ένα όργιο απαγορεύσεων και καταστολής σε κάθε κοινωνική δραστηριότητα. Τελευταίο δείγμα του συνδυασμού σκληρού νεοφιλελευθερισμού και αυταρχικής καταστολής αποτελεί το προς ψήφιση εκπαιδευτικό νομοσχέδιο. Θεωρώντας ότι το Δημοτικό Συμβούλιο, ως ο θεσμικός συλλογικός εκφραστής της τοπικής κοινωνίας, οφείλει να καταδεικνύει τις αγωνίες και τις διεκδικήσεις των αναγκών της, καταθέσαμε ως παράταξη στο Δ.Σ. το παρακάτω σχέδιο ψηφίσματος. Ανεξάρτητα από τις όποιες πολιτικές διαφορές, πιστεύουμε ότι το σχέδιο ψηφίσματος που καταθέτουμε μπορεί να αποτελέσει τον κοινό τόπο των αγωνιών όλων μας.

ΣΧΕΔΙΟ ΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟ Δ.Σ. ΑΙΓΑΛΕΩ ΓΙΑ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ

“Το Δ.Σ. Αιγάλεω εκφράζει την αντίθεσή του στο νομοσχέδιο για την εκπαίδευση που κατέθεσε η κυβέρνηση. Ιδιαίτερα στις διατάξεις που αφορούν:

• Στη δραστική μείωση του αριθμού εισακτέων και των πανεπιστημιακών τμημάτων, αίτερα στην περιφέρεια. Διατάξεις που η εφαρμογή τους θα έχει σοβαρές αρνητικές επιπτώσεις σο στην τοπική κοινωνική και οικονομική ζωή στις πόλεις-έδρες τους, όπως και η δική μας, όσο αι στο οικογενειακό εισόδημα χιλιάδων οικογενειών, που θα οδηγηθούν σε πληρωμή διδάκτρων ε κολέγια αμφιβόλου ποιότητας.

• Στη δημιουργία της πανεπιστημιακής αστυνομίας (!), παρά την καθολική αντίδραση ων πρυτάνεων και της πανεπιστημιακής κοινότητας, αλλά και πρώην υπουργών Παιδείας όλου υ πολιτικού φάσματος. Η ίδρυσή της, πέραν του ότι συνιστά δημοκρατική υποχώρηση, ημιουργεί ένα επιπλέον κόστος 20% (!) στο σύνολο της κρατικής επιχορήγησης προς τα ήδη ποχρηματοδοτούμενα ΑΕΙ (τελευταία θέση στην Ευρώπη). Αυτό που χρειάζονται σήμερα τα ληνικά πανεπιστήμια είναι επαρκής στελέχωση και γενναία αύξηση πόρων για να συνεχίσουν, αρά τις αντίξοες συνθήκες, να έχουν υψηλή διεθνή αναγνώριση για το επιστημονικό έργο τους και ατοντάδες χιλιάδες απόφοιτοί τους να διαπρέπουν στο εξωτερικό, δυστυχώς για τη χώρα. Για τα τήματα προστασίας τους να υιοθετηθούν οι ομόφωνες προτάσεις των πρυτανικών αρχών”.