Νέα επιχείρηση για την απόσυρση χιλιάδων τόνων σκουριάς-εκκαμινευμάτων της Ελληνικής Χαλυβουργίας, στοιβαγμένα επί δεκαετία σε χώρο της επιχείρησης

(στο ύψος του  17ου χλμ της ΝΕΟΑΚ), ξεκίνησε, μετά από σειρά πρωτοβουλιών της Περιφερειακής Ενότητας Δυτικής Αττικής. 
«Αργά αλλά σταθερά βαδίζουμε στην απορρύπανση της περιοχής, από αυτό το "ιστορικό απόβλητο"», τονίζει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο αντιπεριφερειάρχης, Γιάννης Βασιλείου και σημειώνει ότι «ο καθαρισμός του χώρου από τους "μαύρους λόφους" που σχημάτισε η χρόνια σώρευσή του, θα αλλάξει τον ορίζοντα των πολιτών και των διερχόμενων προς Κόρινθο (πριν από το Χάλυψ), οι οποίοι πλέον θα βλέπουν τη θάλασσα και το παραλιακό μέτωπο του Ασπροπύργου».
Ειδικότερα για το ζήτημα αυτό, ο κ. Βασιλείου αναφέρει ότι το 2015 πραγματοποιήθηκαν δύο συσκέψεις στην Π.Ε Δυτικής Αττικής, όπου επισημάνθηκε η ανάγκη να ακολουθεί μια βιώσιμη και περιβαλλοντικά αποδεκτή λύση και «στη συνέχεια, και με παρέμβαση της ΠΕ προς το υπουργείο Ναυτιλίας, το οποίο ανταποκρίθηκε θετικά, δρομολογήθηκε η απόσυρση». Συγκεκριμένα, όπως λέει, το ΥΠΕΝ προχώρησε στη δανειοδότηση της διάθεσης των σκουριών στα υπό κατασκευή λιμενικά έργα του ΟΛΠ ΑΕ, είτε εντός τσιμεντοκιβωτίων είτε για υλικά επίχωσης αναμεμειγμένα με άλλα αδρανή υλικά. 
«Οι τεχνικές λεπτομέρειες διάθεσης και οι περιορισμοί και οι όροι χρήσης τους αναφέρονται στη σχετική περιβαλλοντική μελέτη των λιμενικών εγκαταστάσεων», αναφέρει ο κ. Βασιλείου προσθέτοντας ότι «οι σκουριές αυτές μπορεί να χρησιμοποιηθούν και σε άλλα λιμενικά έργα με τον ίδιο τρόπο και εφόσον αυτό αναφέρεται στην περιβαλλοντική αδειοδότηση του φορέα λειτουργίας του εκάστοτε λιμένα».
Σύμφωνα με τον αντιπεριφερειάρχη, «επειδή το 2018 παρατηρήθηκε ότι οι εργασίες απομάκρυνσης και τελικής διάθεσης είχαν ατονίσει, ζητήσαμε εκ νέου με έγγραφο προς το ΥΠΕΝ να διερευνηθεί η δυνατότητα διάθεσης σε πρόσθετους αποδέκτες π.χ. τσιμεντοβιομηχανίες, μονάδες παραγωγής ασφαλτομίγματος κ.λπ.
Το ΥΠΕΝ από τη μεριά του, αναγνωρίζοντας το μέγεθος του προβλήματος γνωμοδότησε υπέρ της διάθεσης ποσοτήτων σκουρίας και σε τσιβεντοβιομηχανίες εφόσον αυτό προβλέπεται στην περιβαλλοντική αδειοδότηση τους. Έκτοτε κάποιες ποσότητες συγκεκριμένων σκουριών μεταφέρονται, ήδη, σε τσιμεντοβιομηχανία μέχρι να ξεκινήσουν και πάλι οι εργασίες σε λιμενικές εγκαταστάσεις στον Πειραιά». 
«Σήμερα», επισημαίνει ο αντιπεριφερειάρχης, «έχει απομακρυνθεί μια μεγάλη ποσότητα, πιθανόν και το 50% γιατί δεν έχει πραγματοποιηθεί ογκομέτρηση», ενώ «η προσπάθεια θα συνεχιστεί, μέχρι την απομάκρυνση όλων των εκκαμινευμάτων». 
Κάνοντας σύντομη αναδρομή στο «ιστορικό απόβλητο», όπως το αποκαλεί, ο κ Βασιλείου σημειώνει ότι «αρχικά, τα σωρευμένα εκκαμινεύματα της Ελληνικής Χαλυβουργίας ΑΕ, βρισκόντουσαν περισσότερο από μια 20ετία σε χώρο έκτασης 28 στρεμμάτων της επιχείρησης. Στα τέλη της δεκαετίας του 1990, η τότε Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση έκανε μια προσπάθεια και μέσω κάποιας εταιρείας απομάκρυνε ορισμένες ποσότητες πλην, όμως, η επιχείρηση προχώρησε στην εναπόθεση και άλλων ποσοτήτων».
Κλείνοντας, διευκρίνισε ότι «κατά την πλήρη λειτουργία της μονάδας σε ημερήσια βάση, προέκυπταν 150 τόνοι σκουριές από το χαλυβουργείο», ενώ σε μια χονδρική εκτίμηση των ποσοτήτων που ήταν μέχρι πρόσφατα συγκεντρωμένες στο οικόπεδο το βάρος τους ανέρχεται στους 230.000 με 250.000 τόνους»

Κ.Ρ.