Όσο πλησιάζουμε προς τις εκλογές γινόμαστε ολοένα και πιο συχνά μάρτυρες μιας συστηματικής προπαγάνδας για να παραμείνει η περιοχή μας σκουπιδότοπος για πάντα,

από εκείνους που, ανεξαρτήτως πολιτικής προελεύσεως, επικαλούνται την κυκλική οικονομία, την ενεργειακή αναβάθμιση κλπ.

Όλοι αυτοί προσπαθούν να πείσουν τους κατοίκους ότι ο Δήμος Φυλής έχει μετατραπεί σε κόμβο βιωσιμότητας. Δηλαδή ότι, περίπου, στην Αττική υπάρχουν δυο κόμβοι βιωσιμότητας: το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος και ο Δήμος Φυλής!

Όπως κάθε παραμύθι έχει το δράκο του, έτσι και το παραμύθι του Δήμου Φυλής έχει τον υποψήφιο περιφερειάρχη Αττικής Γιώργο Πατούλη, ο οποίος παρέδωσε στον κ. Παππού βραβείο Αστικής Βιωσιμότητας ενώ γνωρίζει την απελπιστική κατάσταση στην οποία βρίσκεται η περιοχή μας με τη χωματερή αλλά και με την εγκληματικότητα. Ενώ γνωρίζει ότι ο Δήμος δεν έχει κάνει ούτε ένα βήμα προς την ανακύκλωση, ούτε μια προσπάθεια να αποτελέσει το καλό παράδειγμα διαχείρισης απορριμμάτων για τους άλλους Δήμους.

Όλοι αυτοί οι παραμυθάδες (νέοι και παλιοί), στο πίσω μέρος του μυαλού τους, θεωρούν ότι η λύση της διαχείρισης απορριμμάτων θα βρίσκεται για πάντα στο Δήμο Φυλής με τη δημιουργία εργοστασίων καύσης. Κάτι που ενστερνίζονται πλήρως ο κ. Παππούς και η διοίκησή του.

Να υπενθυμίσουμε, σε όσους χρειάζεται να το θυμούνται, ότι το ίδιο σχέδιο απετράπη το 1994 στη Φυλή. Κανείς δε δικαιούται, 25 χρόνια μετά, να βγάζει σκελετούς από τη ντουλάπα

Εκείνο, ωστόσο, που δικαιούται αλλά πολύ περισσότερο υποχρεούται να αποφασίσει ο κυρίαρχος λαός των Άνω Λιοσίων, του Ζεφυρίου και της Φυλής στις επερχόμενες δημοτικές εκλογές, είναι αν θέλει εργοστάσια καύσης στην περιοχή, δηλαδή σκουπίδια για πάντα ή απορρύπανση – αποκατάσταση – ανάπλαση. 

Δηλαδή Χρήστο Παππού ή Δημήτρη Μπουραΐμη.