Του Αντώνη Δεωνά :

«Μάθανε πως… καίμε τα σκουπίδια...πλακώσανε κι οι γύφτοι…»! Η λαϊκή παροιμία ελαφρώς παραφρασμένη, με την οποία αποδίδεται η κατάντια  στην οποία έχει περιέλθει η

διαχείριση των απορριμμάτων.

Όχι, δεν είναι αυτό που νομίζετε και δεν είναι πως έμαθαν οι «γύφτοι» τα συμβαίνοντα στον χώρο των απορριμμάτων. Αυτοί ούτως ή άλλως θα εξακολουθήσουν να έρχονται, γιατί ως ξέφραγο αμπέλι σκουπιδιών που είμαστε, εκ παραδόσεως, θα είμαστε πάντοτε ..προτιμητέοι γι’ αυτούς και μάλιστα άνευ ανταγωνισμού και είναι η επανειλημμένη επιβεβαίωση της ιστορίας.

Λίγο ακραία, «χοντρή», άκομψη και εκτός Savoir Vivre η παροιμία με τους «γύφτους» και σε μερικούς μπορεί να μην αρέσει, αλλά κάποια πράγματα πρέπει να λέγονται χύμα, με το όνομά τους και δυστυχώς αυτές τις μέρες, αυτό ισχύει και για τη χώρα μας στο θέμα της διαχείρισης των απορριμμάτων.

Βέβαια για να ακριβολογούμε στην προκειμένη περίπτωση, «γύφτους» δεν εννοούμε τους συμπαθέστατους Ρομά, αυτούς που πουλάνε καρέκλες καρπούζια κλπ, αλλά τους Ιταλούς, πιθανόν και τους Ισπανούς «φίλους» μας, που είδαν την Ελλάδα ως τριτοκοσμική χώρα εισαγωγής σκουπιδιών και μας τα στέλνουν για να τα κάψουμε!

Φταίμε και εμείς βέβαια που κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας και από την μία λέμε ότι δεν είμαστε υπέρ της καύσης των σκουπιδιών και από την άλλη, επιτρέπουμε να έρχονται καραβιές με σκουπίδια για να τα κάψουμε. Τρανό παράδειγμα η τσιμεντοβιομηχανία ΑΓΕΤ-Lafarge στο Βόλο που δεν αρκείται να καίει μόνο το RDF του ΕΜΑΚ Φυλής, αλλά καίει και σκουπίδια Ιταλικής προελεύσεως, ίσως και Ισπανικής.

Εδώ μπαίνουν και τα ερωτήματα : Υπάρχει τόσο RDF αποθηκευμένο σε διάφορα ΚΔΑΥ και τόσο σκουπίδι, στο Αίγιο, στον Πύργο, στην Κέρκυρα κι αλλού.

*Γιατί παστώνονται τα σκουπίδια στους δρόμους και στα διάφορα ΚΔΑΥ, γεμίζοντας παράλληλα τις ρεματιές και τα χωράφια με ανυπολόγιστες συνέπειες για την δημόσια υγεία και το περιβάλλον;

*Αφού καίμε που καίμε σκουπίδια, γιατί δεν καίμε τα δικά μας να τελειώνουμε αντί να φέρνουμε εισαγόμενα;

*Μήπως επειδή τα εισαγόμενα είναι μια κερδοφόρα επιχείρηση για τους μεσάζοντες και κάποιοι κάνουν τα στραβά μάτια -με το αζημίωτο- λόγω των υψηλών κερδών;

*Γιατί δεν υπάρχει απαίτηση αυστηρότερων κανονισμών και επιβολής κανόνων και ελέγχου των εισαγωγών αποβλήτων;

*Γιατί οι κανονισμοί και η εποπτεία για το είδος των εισαγομένων αποβλήτων είναι υπερβολικά χαλαροί και αναποτελεσματικοί;

Συμπέρασμα : Η Κίνα ως γνωστό, σταμάτησε τις εισαγωγές σκουπιδιών και η Ινδονησία τα στέλνει πίσω στους παραγωγούς, μη θέλοντας να συνεχίσουν να είναι αυτοί οι σκουπιδοτενεκέδες του πλανήτη.

Η Ελλάδα όμως από ότι φαίνεται, με τον «επιτυχημένο» ΠΕΣΔΑ (Περιφερειακός Σχεδιασμός Διαχείρισης Αποβλήτων), «έλυσε» το δικό της πρόβλημα με τα σκουπίδια και  πάει ολοταχώς να λύσει και τα προβλήματα των Ευρωπαίων.

Δικαιωματικά λοιπόν πρέπει να είμαστε υπερήφανοι αφού «επιδιώξαμε» και καταφέραμε με τον τρόπο μας, να κάνουμε την χώρα... σκουπιδοτενεκέ της Ευρώπης...