Για ακόμη μία φορά η INTERCARGO κρούει τον κώδωνα του κινδύνου και υπογραμμίζει

τις ολέθριες συνέπειες λόγω της αδυναμίας αλλαγών πληρωμάτων διεθνώς. Πιο συγκεκριμένα με νέα της ανακοίνωση αναφέρει ότι ο αντίκτυπος θα είναι ανυπολόγιστος σε περίπτωση που τερματικοί σταθμοί και δραστηριότητες φορτοεκφόρτωσης εμπορευμάτων διακοπούν, ως απόρροια του «εγκλωβισμού» των ναυτικών στα πλοία για χρονικό διάστημα μεταξύ 12 και 17 μηνών.

«Εάν δεν σημειωθεί παγκόσμια πρόοδος στις αλλαγές πληρωμάτων τίθεται σε κίνδυνο η ασφάλεια των πληρωμάτων, των πλοίων και των φορτίων. Περίπου 300.000 ναυτικοί παραμένουν παγιδευμένοι στα πλοία τους αναμένουν να ξαναμπαρκάρουν αντιμετωπίζοντας σοβαρές οικονομικές δυσκολίες», τονίζεται στην ανακοίνωση. Παρά τις διεθνείς πρωτοβουλίες για την επίλυση του θέματος, εκατοντάδες χιλιάδες ναυτικοί εξακολουθούν να παρέχουν τις υπηρεσίες τους εν πλω παρά το γεγονός ότι έχουν ολοκληρώσει το Seafarer Employment Agreement (SEA) και ένας μεγάλος αριθμός από αυτούς  βρίσκονται πάνω στο πλοίο για πάνω από 12 μήνες. Η κατάσταση επιδεινώνεται ιδιαίτερα για τα πλοία μεταφοράς ξηρού φορτίου, τα οποία δραστηριοποιούνται στην ποντοπόρο ναυτιλία και αγκυροβολούν σε πολλά περισσότερα λιμάνια απ’ότι τα υπόλοιπα πλοία. Η INTERCARGO εξηγεί ότι στα ήδη εξαντλημένα πληρώματα των πλοίων αυτών, ασκείται μεγαλύτερη πίεση με λίγες πιθανότητες αντικατάστασής τους.

«Πολύ σύντομα η βιομηχανία θα κληθεί να πει ‘’αρκετά’’», σημειώνει ο πρόεδρος της INTERCARGO, κ. Δημήτρης Φαφαλιός και συνεχίζει:  «Η κατάσταση έχει λάβει γελοίες διαστάσεις. Έχουμε δει αλλαγές πληρωμάτων να απορρίπτονται επειδή δεν ήταν δυνατή η διεξαγωγή τεστ για τον COVID εντός του καθορισμένου χρονικού ορίου 48 ωρών πριν από την άφιξη του πληρώματος, παρά το γεγονός ότι ταξίδι προς το λιμάνι που χρειάστηκε τρεις ημέρες. Σε ορισμένες άλλες χώρες που ισχυρίζονται ότι επιτρέπουν τις αλλαγές πληρωμάτων, στην πραγματικότητα αυτό συμβαίνει μόνο εάν το πλήρωμα μπορεί να αντικατασταθεί με τους υπηκόους της χώρας. Αυτά αποτελούν μερικά μόνο παραδείγματα».

Από την πλευρά του ο κ. Jay Pillai, αντιπρόεδρος της INTERCARGO τονίζει ότι: «Η κατάσταση κλιμακώνεται προς το χειρότερο καθώς τα πρωτόκολλα των Ηνωμένων Εθνών για τους ‘’key workers’’ δεν τιμώνται από όλα τα κράτη λιμένα. Περίπου το 35 με 40% όλων των ναυτικών που βρίσκονται σε φορτηγά πλοία παρέχουν τις υπηρεσίες τους έχοντας ολοκληρώσει το Seafarer Employment Agreement και περίπου το 10% όλων των ναυτικών που ταξιδεύουν βρίσκονται εν πλω μεταξύ 12 έως 17 μηνών. Αυτό είναι απάνθρωπο και οι χώρες πρέπει να φέρουν πλήρη ευθύνη γι ‘αυτό. Ορισμένες κυβερνήσεις δεν διευκολύνουν τις αλλαγές πληρωμάτων ακόμη και για τους δικούς τους πολίτες. Αυτό περιλαμβάνει την επιβολή όλων των πιθανών περιορισμών στις αλλαγές πληρωμάτων στη χώρα καταγωγής τους, τον περιορισμό των πτήσεων και την εφαρμογή πολιτικών που δεν επιτρέπουν στους ναυτικούς να πετούν σε ξένες χώρες για να μπαρκάκουν σε πλοία. Είναι μια θλιβερή ιστορία και δεν μπορεί να συνεχιστεί […] Όλο και περισσότερες χώρες απαγορεύουν τις αλλαγές πληρωμάτων, παρόλο που καλωσορίζουν τα φορτία που φέρνουν τα πλοία για να υποστηρίξουν την ευημερία των κοινωνιών τους».

Η INTERCARGO σημειώνει στην ανακοίνωσή της ότι θα πρέπει να δοθεί έμφαση σε μέτρα, μερικά από τα οποία είναι τα εξής:

·         το προτεινόμενο πλαίσιο πρωτοκόλλων για τη διασφάλιση των αλλαγών πληρωμάτων και των μετακινήσεων κατά τη διάρκεια της πανδημίας.

·         οι ναυτικοί να εξετάζονται πριν από την αναχώρηση από τη χώρα καταγωγής τους και να εξετάζονται ξανά κατά την άφιξη στο λιμάνι πριν από την επιβίβαση στο πλοίο.

·         σε όλους τους ναυτικούς να επιτρέπεται να ταξιδεύουν με εξαιρέσεις αναφορικά με τη visa για την είσοδο στα πλοία.

Την ίδια ώρα η INTERCARGO χαιρετίζει το αποτέλεσμα της διεθνούς συνόδου για τις αλλαγές πληρωμάτων όπου 13 χώρες υπέγραψαν συμφωνίες για να τις διευκολύνουν. Μάλιστα καλεί όλες τις χώρες που είναι μέλη της σύμβασης SOLAS του ΙΜΟ να συνδράμουν και να εφαρμόσουν τις συμφωνίες, ιδιαίτερα αυτές που επωφελούνται περισσότερο από το θαλάσσιο εμπόριο. Ο κ. Σπύρος Ταράσης, Αντιπρόεδρος της INTERCARGO συνοψίζει, λέγοντας: «Όλοι γνωρίζουν πού έγκειται το πρόβλημα – με τις αεροπορικές εταιρείες και τις υγειονομικές αρχές να μην αναγνωρίζουν τους ναυτικούς ως key workers. Αλλά τίποτα δεν γίνεται, και πολύ σύντομα η ίδια η ναυτιλιακή βιομηχανία ενδέχεται να υποχρεωθεί / αναγκαστεί να σταματήσει την εμπορία φορτίων απαραίτητων για την ευημερία και τη διατήρηση της ομαλής λειτουργίας των κοινωνιών παγκοσμίως».