Άρθρο του Κρικόρ Τσακιτζιάν :

Ο κ. Θεόδωρος Πάγκαλος έχει βγει στα Μέσα Ενημέρωσης εδώ και λίγες μέρες και κλαίγεται για το ποσό που του παρακρατείται από τη σύνταξή του, με αποτέλεσμα αυτή

να έχει φτάσει στα 370 ευρώ και να μην μπορεί να ζήσει, όπως διατείνεται. Φυσικά είναι ιδιοκτήτης 49 ακινήτων, όπως δηλώνει στο προσωπικό του πόθεν έσχες, αλλά γι’ αυτά δεν λέει κουβέντα. Ο κ. Πάγκαλος δεν είναι ο μόνος που συμπεριφέρεται με αυτό τον τρόπο. Είναι εκφραστής μιας μεγάλης κοινωνικής ομάδας, που έχει αυτή την αντίληψη.

Να λάβει κανείς υπ’ όψη ότι στην Αυστραλία για παράδειγμα, όποιος έχει μεγάλη ακίνητη περιουσία ή μεγάλες καταθέσεις στην τράπεζα, δεν δικαιούνται σύνταξη, γιατί αυτή δίνεται με εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια.

Προσφάτως λοιπόν ένας Ελληνοαυστραλός γνωστός μου, από ένα χωριό της Μεσσηνίας, με προσέγγισε για να τον βοηθήσω να επισπευσθεί ή έκδοση της οριστικής σύνταξης χηρείας που δικαιούται, γιατί όπως επικαλείται δεν μπορεί να ζήσει με την προσωρινή σύνταξη που παίρνει. Το ύψος της σύνταξης που θα πάρει όταν βγει η οριστική είναι της τάξης των 750 ευρώ.

Εν των μεταξύ επάνω στη συζήτηση άρχισε να ξεδιπλώνει το μεγάλο δράμα που βιώνει. Νοικιάζει ένα ακίνητο στο οποίο έχει στεγαστεί γνωστή αλυσίδα σούπερ μάρκετ και παίρνει ενοίκιο 2.500 ευρώ το μήνα.

Ακόμη από ένα βενζινάδικο, το οποίο επίσης έχει νοικιάσει, εισπράττει άλλα 1.700 ευρώ το μήνα. Η νέα του σύζυγος παίρνει άλλα 700 ευρώ το μήνα από μια δουλειά που κάνει. Έχει και κάπου 1.000 ρίζες ελιές που βγάζουν τεράστιες ποσότητες λαδιού, το οποίο πουλάει και ο αφιλότιμος περιμένει να ζήσει από τα 750 ευρώ της σύνταξης χηρείας που αναμένει εναγωνίως να του βγάλει ο ΟΓΑ, γι’ αυτό και βάζει λυτούς και δεμένους, προκειμένου να επισπευσθεί η διαδικασία οριστικής έκδοσης.

Μια σύνταξη όπου στη χώρα που μεγάλωσε και πλούτισε, την Αυστραλία, δεν τη δικαιούται. Στην Ελλάδα όμως, την απαιτεί εδώ και τώρα. Μια σύνταξη που θα μπορούσε να δοθεί αυτή τη δύσκολη στιγμή, σε κάποιον που δεν έχει στον ήλιο μοίρα και θα είναι σημαντικό βοήθημα για να επιβιώσει.

Είναι ακριβώς η ίδια περίπτωση με αυτή σαν του κ. Πάγκαλου. Γι’ αυτό λέω, δεν είναι μια μεμονωμένη περίπτωση αυτή του πρώην υπουργού. Είναι μια ολόκληρη κοινωνική ομάδα, «των αχόρταγων», τύπου Πάγκαλου και του φίλου από την Αυστραλία που ανέφερα παρά πάνω. Μάλιστα προσπαθούν να κοινοποιήσουν το πρόβλημά τους και να γίνουν συμπαθείς στα μάτια του κόσμου με τη δημόσια κλάψα τους, για δήθεν αδικία του κράτους σε βάρος τους, ώστε να τους λυπηθούμε και να διεκδικήσουν κάτι, που δεν θα έπρεπε καν να σκέφτονται να αγγίξουν και να μην δεχθούν την κοινωνική κατακραυγή για την απληστία τους.

Τύποι σαν τον Πάγκαλο, υπάρχουν πολλοί. Είναι αυτοί που άπλωναν το χέρι και έπαιρναν επί χρόνια το επίδομα των τριτέκνων, ενώ είχαν εκατομμύρια ευρώ στους τραπεζικούς τους λογαριασμούς, στερώντας το από κάποιον που το είχε πραγματικά ανάγκη. Όπως έκανε για παράδειγμα η συμπαθής κ. Μενεγάκη. Υπάρχουν αμέτρητα παραδείγματα τέτοιων άπληστων, άμα κάτσει κανείς να τα απαριθμήσει.

Επιτέλους ας θεσπιστούν και στη χώρα μας νόμοι, που θα βάζουν φρένο σε τέτοιες αδικίες. Να μπουν περιουσιακά κριτήρια στους δικαιούχους σύνταξης ή επιδομάτων από το κράτος. Όπως ακριβώς γίνεται σε άλλες ανεπτυγμένες χώρες που ασκούν επιτυχώς κοινωνική πολιτική και την ασκούν για όσους έχουν πραγματικά ανάγκη και όχι για τους επιτήδειους που έχουν μάθει να απλώνουν το χέρι τους παντού και να αρπάζουν με την επίφαση της νομιμότητας.