Ας ξεκινήσουμε με μια βασική παραδοχή. Ακόμα και να συμπαθείς τον άνθρωπο που λέγεται Χρήστος Παππούς, όταν έχεις την πρώτη ευθύνη της αντιπολίτευσης

σε αυτήν την περίοδο και σημείο αναφοράς το «Επιτέλους, τέλος!» στη διαχείριση των απορριμμάτων, είναι σχεδόν αδύνατο να μη σχολιάσεις την πανικόβλητη και απέλπιδα προσπάθεια του ίδιου και των συνεργατών του, να αποδείξουν ότι δεν είναι ελέφαντες. Με το τελευταίο βίντεο-παραμύθι για τη χωματερή που έχει σκηνοθέτη το γενικό γραμματέα του Δήμου κ. Αργυρόπουλο και πλάνα που αλληλοαναιρούνται μεταξύ τους, αποδεικνύουν δε πως όχι μόνο είναι ελέφαντες αλλά στο ρόλο των δράκων εμφανίζουν σημαντικούς πολίτες αυτής της χώρας. Ήταν ο ίδιος σκηνοθέτης που, το 2012, εκθείαζε τη λειτουργία εργοστασίων απορριμμάτων. Γιατί ο πεινασμένος, πάντα καρβέλια ονειρεύεται.

Τι μας εμφανίζουν σε αυτό το παραμύθι; Ότι αυτός ο τόπος θα γίνει η γη της επαγγελίας, αφού δε θα πληρώνει κανείς ρεύμα και νερό και όλοι θα τρώμε με χρυσά κουτάλια. Ότι ο ίδιος ο πρωθυπουργός της χώρας είδε το… θαύμα της παραγωγής 1MW το χρόνο από τα φωτοβολταϊκά ενώ γνωρίζει ότι η κατανάλωση ρεύματος στην περιοχή είναι 30 MW την ώρα. Ότι την ίδια ώρα που εμφανίζεται ο πρωθυπουργός να μιλά για παραγωγή 6 MW στο… βαθύ μέλλον, ο δήμαρχος Φυλής μιλά για παραγωγή 17 MW μέσα στον επόμενο χρόνο! Τι μας κρύβουν σε αυτό το παραμύθι; Ότι την ώρα που ο κ. Παππούς ανακοίνωνε Χιρίγιες, αναπλάσεις και ενεργειακά οράματα, απέκρυπτε πως είχε ήδη ψηφίσει τον περιφερειακό σχεδιασμό, δηλαδή την αιώνια διαχείριση απορριμμάτων στην περιοχή μέσω εργοστασίων ανακύκλωσης σήμερα, καύσης αύριο.

Που καταλήγει αυτό το παραμύθι; Να τον συγχωρήσουν οι κάτοικοι γιατί δεν πρόλαβε να υλοποιήσει το «όραμα» του στις προηγούμενες θητείες και να του δώσουν μια ευκαιρία να το υλοποιήσει στη νέα τετραετία. Και έζησαν αυτοί καλά και εμείς – που δεν τρώμε αμάσητα τα παραμύθια της Χαλιμάς και του Αργυρόπουλου και δεν πρέπει να ξεχνάμε – ακόμα καλύτερα.